به گفته او، متاسفانه 7 درصد از پسران و مردان از لوازم آرايشي استفاده مي‌كنند، اين در حاليست كه حتي بعضي از لوازم بهداشتي مانند كرم، ژل مو و اسپري‌هاي خوشبوكننده جزو لوازم آرايشي به حساب نمي‌آيند و منظور ريمل، كرم پودر و ... است.
دكتر غلامرضا استيفا- محقق و آسيب‌شناس- نيز علت اصلي استفاده از لوازم آرايشي را جلب نظر جنس مخالف و مطلوب جلوه شدن در جامعه مي‌داند و ميگويد: زنان به لوازم آرايشي پناه مي‌آورند كه براي آقايان جاذبه ايجاد كنند تا گرايش مردان به آنها بيشتر شود.
اما عبدالمجيد بحريني- روانشناس و عضو هيات علمي دانشگاه شهيد بهشتي – معتقد است: برخي از افراد مي‌خواهند با آرايشهاي افراطي، خود را به ديگران بشناسانند و براي اثبات خود به جاي آنكه ارزش‌هاي وجوديشان را نشان دهند به دنبال چيزهاي بدلي مي‌گردند و آنها را با مسائل پيش پا افتاده جايگزين مي‌كنند.
به گفته او،اين افراد در هويت يابي مشكل دارند و به جاي آنكه هويت خود را با علم و دانش، ارتباط گيري‌هاي مناسب، نشان دادن قاطعيت و برخورد با ديگران و كسب مهارت‌هاي زندگي اثبات كنند به آرايشهاي افراطي روي مي‌آورند.
بحريني به افرادي كه با وجود برخورداري از جايگاه اجتماعي مناسب، تحصيلات بالا و بعضا چهره‌هاي زيبا باز هم به صورت افراطي آرايش مي‌كنند، اشاره كرده و ميگويد: در وجود اين افراد يا نياز ارضاء نشده‌اي وجود دارد و يا اينكه آنها مقلد ديگران هستند و بدون انديشه از ديگران پيروي مي‌كنند.
به گزارش ايسنا، كرامت الله راسخ- جامعه شناس- نيز محدود بودن امكانات ديگر براي گذراندن اوقات فراغت، بيكاري، سركوب نيازهاي جنسي و فقدان امكانات مشروع براي تخليه‌ي انرژي در جوانان را از جمله عواملي مي‌داند كه ميل به استفاده از لوازم آرايشي را در ميان جوانان تشديد مي‌كند.
در اين ميان سعيد معدني - آسيب شناس اجتماعي- نظر ديگري دارد و ميگويد: با توجه به اينكه تنها صورت زنان بيرون است، معمولا زناني كه از چهره‌اي با زيبايي كمتر برخوردارند سعي مي‌كنند با توسل به آرايش و عمل جراحي‌هاي زيبايي خود را زيبا جلوه دهند.
درعين ميان آنچه كه باعث نگراني در زمينه استفاده از لوازم آرايشي شده، كاهش سن مصرف اين وسايل است. به‌گونه‌اي كه به گفته استيفا محقق و آسيب‌شناس استفاده از لوازم آرايشي در كشور ما در ميان كودكان نيز وجود دارد.
او مي‌افزايد: پايين آمدن سن استفاده از لوازم آرايشي جنبه تقليدي دارد و در بسياري از موارد جوان يا نوجوان بدون آنكه علت كارش را بداند مي‌خواهد از ديگران الگوبرداري كند.
معدني هم الگوبرداري را يكي از عوامل كاهش سن استفاده از لوازم آرايشي مي‌داند و ميگويد: جوانان ما با الگوبرداري از خوانندگان و هنرپيشه‌ها از طريق شبكه‌هاي ماهواره‌اي به سمت اين پديده روي مي‌آورند، اين در حالي است كه در غرب جوانان زياد آرايش نمي‌كنند، چون نيازي به اين كار ندارند و تنها هنگامي كه سن افراد بالا مي‌رود و آثار پيري در صورت آنها مشاهده مي‌شود، براي رفع چين و چروك از لوازم آرايشي استفاده مي‌كنند.
به گفته او استفاده از لوازم آرايشي در كشور«اپيدمي» شده است و هنگامي كه يك پديده همه گير و مد شود ديگر كسي از خود نمي‌پرسد؛ چرا بايد اين كار را انجام دهد.
بحريني در ادامه به تبعات آرايشهاي افراطي اشاره مي‌كند و معتقد است: تبعات آرايشهاي افراطي هم به فرد بر مي‌گيرد و هم به اجتماع، چراكه وقتي شخصي در ملاء عام با ظاهري نامناسب حضور پيدا مي كند الگوي ديگران قرار مي‌گيرد و ديگران از او تقليد مي‌كنند، به همين دليل افرادي كه تبعات آرايشهاي افراطي را كاملا فردي مي‌دانند درواقع نادانسته در حال ترويج اين رفتار ناسالم در اجتماع هستند.
اما راسخ به عنوان جامعه شناس تبعات اجتماعي سوء مصرف مواد آرايشي را جدا از سوء مصرف ساير مواد نمي‌داند و اظهار مي‌كند: تاكيد بيش از حد بر مصرف مواد آرايشي مي‌تواند پوششي براي پنهان كردن الگوهاي رفتاري نامناسب ديگر شود.
در اين ميان آنچه كه بيش از هر موضوع ديگري اهميت دارد. انديشيدن راهكارهايي براي كاهش تمايل افراد به مواد و لوازم آرايشي است.
بحريني معتقد است: در وهله اول افراد بايد خود را بپذيرند و با تقويت اعتماد به نفس خود به اين امر بي اعتنا شوند، هم چنين خانواده، رسانه‌ها و همه مربيان اجتماعي بايد درجهت اين هدف فرهنگ سازي كنند.
او تاكيد مي‌كند: نهادهاي ارشادي نبايد با خشونت و برخوردهاي تند در اين جهت عمل كنند؛ بلكه بايد افراد را با برخورد مناسب و آرام ارشاد كنند زيرا كار فرهنگي را نمي‌توان با عجله و به صورت ضربتي انجام داد و صبر و پشتكار يكي از مهم ترين فاكتورهاي آن است.
معدني به نقش وسايل ارتباط جمعي در زمينه اطلاع‌رساني و آموزش درباره مواد و لوازم آرايشي به مردم اشاره مي‌كند و ميگويد: راديو، تلويزيون و رسانه‌هاي ديگر مي‌توانند زيان‌هاي اجتماعي مصرف لوازم آرايشي را به زنان آموزش دهند. وقتي دختري با آرايش، خود را زيبا مي‌كند و بعد از ازدواج كمتر به سراغ آرايش كردن مي‌رود، همسر وي متوجه تفاوت ظاهر وي قبل و پس از ازدواج شده و اين مسائل سبب بروز چالش و مشكل در زندگي آنها مي‌شود.
او در پايان تاكيد مي‌كند: لازم است در مورد نامطمئن بودن لوازم آرايشي هم به جوانان اطلاعات داد؛ چرا كه بسياري از اين مواد آرايشي، تقلبي و شيميايي است و با دادن آگاهي به مصرف كنندگان تا حدودي استفاده از لوازم آرايشي نيز كاهش مي‌يابد.
